কেচা মাটিৰ সুগন্ধ

তুমি মোৰ সপোনৰ অংকুৰন
হেপাহ অপেক্ষ্যাৰ সপোন তুমিয়েই
তোমাৰ বোকাপানীৰ পৰশত
অনুভৱ কৰো মৰমী মাতৃৰ হাতৰ পৰশ
স্মৃতিত ভৰি থকা সোনালী সপোন
কেচা মাটিৰ সুগন্ধ
আৰূ শেৱালীৰে আবৰা
পোৱাবেলাৰ অনুভৱে
গাত তুলে এটি শিহৰণ
শৰীৰৰ অংগে অংগে বৈ যায়
এটি গীতৰ সুৰ
তোমাৰ বুকুত গজি উঠা
সেউজী সপোনবোৰে
মোক মতলীয়া কৰি
জীয়াই থকাৰ নতুন আশা দিয়ে
তোমাৰ সেউজীয়া  ৰূপে
সোনালী সপোনৰ ৰূপ লৈ
উপচি পৰিলে
মোৰ মন মাদকতাৰে ভৰি পৰে
তোমাৰ বুকুত ঢৌ খেলাই যোৱা
বতাহ চাতিয়েও
যেন কাণে কাণে কৈ যায়
আশাভৰা প্রাণৰ কথা

মিলিত সংগীত

কম্পিত কন্ঠেৰে গোৱা
অগনন জনতাৰ সমস্বৰৰ মিলিত সংগীত

গছ পাত পাহাৰে শিখৰে প্রতিধ্বনিত হৈ
বৈ আহে নিজৰাৰ বুকুয়েদি

সাগৰত ঢৌ উঠে
নীল আকাশৰ বুকুভেদি

উৰ্মীমালাৰ সৃষ্টি কৰি
প্লাবিত কৰে জন পথ

ধুমুহা বতাহৰ সৃষ্টি কৰি
জোৱাৰত উটি ভাঁহি যায় বেদনাগ্রস্থ প্রহৰবোৰ