সময়বোৰ পাৰ হয়
ন-সৃষ্টিৰ সূচনা কৰি
নতুন জগত বিছাৰি
আগবাঢ়ে পূব প্ৰান্তলৈ
যাত্ৰাৰ অন্তিম বিন্দু বিচাৰি
বৈ যায় সময়
নিজ সুৰেৰে
অনুভৱৰ আৱেগত
মৃদু স্পন্দন তুলি
পৰি ৰয় নিৰ্জ্জনতাত
অতীতৰ বিননিবোৰ
অনাগত ভৱিষ্যতৰ কল্পনাবোৰ
এক বিচিত্ৰ ছন্দেৰে
জীৱন্ত হৈ উঠে
শিহৰণ জাগে মনত
হঠাতে নিবিড় হৈ
মনত যেনি তেনি বগাই ফুৰা
এই ভাৱৰ আলিঙ্গনত
মনত দেওঁ দি ফুৰা
চাঞ্চল্যৰ এই চলনাত
জীৱন্ত হৈ উঠে
নতুন আশা
অতীতক জোকাৰি দলিয়াই
নৱবৰ্ষৰ সূৰুযক আদৰিবলৈ
হেঁপাহেৰে আগবাঢ়ে
বছৰৰ শেষ প্ৰান্তলৈ