মনত উক দিয়া ধোঁৱাবোৰ

বিষন্নতাৰ অদৰকাৰী আঁচলখনৰে

শৰীৰটো ঢাকি লৈ

এটা অলস ভাবত

নিঃশব্দতাক আওকাণ কৰি

উদাসীন আবেগত

পৰি ৰলো এটা আন্ধাৰ চুকত

শেষ নোহোৱা 

মনত উক দিয়া ধোঁৱাবোৰে

আন্ধাৰৰ সুযোগ লৈ 

উপঙি ফুৰিছিল আসেপাশে 

ধোঁৱাৰ কুৱলীৰ আৰৰ

ৰহস্যময় এই অস্তিত্বৰ

অনুভৱত

থিতাপি লৈছিল হৃদয়ত

দৈন্দিন জীৱনৰ

অৰ্থহীন গতি বিধিবোৰে

শেষ নোহোৱা চিন্তাৰ

মেৰপাকত পৰি

খেপিয়াই ফুৰিছো

ৰহস্যময় এই ধোঁৱাৰ

উৎস বিছাৰি