এক অবুজ বন্যা

নিশাৰ নিসংগ
শেষ নোহোৱা মূহুৰ্ত্তবোৰে
স্পৰ্শ কৰি যায়
হৃদয়ৰ এই চিনাকি ঠাইডোখৰতে
সৰি পৰে অজানিতে
এটোপাল চকুপানী
অন্তৰভেদি নিগৰি আহে
নিৰ্জনতাৰ যন্ত্ৰণা
ভাৱলেশহীন দুচকুয়ে
বিচাৰি নাপায়
প্ৰাপ্তি-অপ্ৰাপ্তিৰ উপলব্ধি
এক অবুজ বন্যাই 
উটুৱাই লৈ যায়
আকাশৰ নীলা ৰং
ডাঁৱৰে ঢাকি ধৰে
সীমাহীন বেদনা
নিশ্চুপ বেদনাবোৰ
শুকুলা মেঘৰ মোহনাত
ওলমি ৰয় 
স্মৃতিৰ অস্তিত্ব হৈ
যেন সমাধিস্ত 
এপাহি গোলাপ