মই আছিলো নীৰৱ দৰ্শক

ফুটাব নোৱাৰো যদিও
কঁপি উঠে দুটি ওঁঠ  
আবেগত দুগালেদি বাগৰি যায়
দুটোপাল চকুলো
   
বিষাদৰৰ ডাৱৰে আৱৰা জীৱন
আশা নিৰাশাৰ মাজত
অনন্ত আকাশত
পৰ্ব্বত সমান ঢৌ উঠে

দুবাহু মেলি কৰা আলিঙ্গনে
সুখ-দুখ সকলো সামৰি
হৃদয় আৰু মগজুত
বহু কথাই  লৈ আহে

সামৰ্থ্য নাই
তথাপিও  চেষ্টা কৰো
মোৰ বৌদ্ধিক শক্তিৰ সত্তাৰে

 কিন্তু সকলো অনুভৱ
অতিক্ৰম কৰা  সম্ভৱপৰ নহয়
মই আছিলো নীৰৱ দৰ্শক
কান্দিছিল  হৃদয়ে

সত্যৰ অনুসন্ধানত
শূন্য নীল আকাশৰপৰা
যেন এচপৰা ডাৱৰে
মাতিছিল মোক
অনন্ত নীল আকাশলৈ