ভাৰসাম্য হেৰুয়াই
পৰ্বতৰ পৰা ওফন্দি বাগৰি
বৈ আহে জলধাৰা
গতিপথ এৰি সিঁচৰিত হৈ
সৃষ্টি কৰে সহস্ৰ নিজৰা
নিজ অস্তিত্ব হেৰুয়াই
মিলি যায় নদীৰ
বিশালতাৰ লগত
মনত মাজত তেনেদৰে
জোঁট-পোঁট লগা
আবেগৰ অনুভূতিবোৰে
প্ৰতিধ্বনিৰ সৃষ্টি কৰে
মনৰ ভাৱবোৰো সময়ৰ গতিত
নিজ অস্তিত্ব হেৰুয়াই
মিলি যায়
জীৱনৰ অন্তহীন পথত
পাহৰণিৰ গৰ্ভত লুপ্ত হয়
জীৱনৰ ঘাত প্ৰতিঘাতৰ স্মৃতি