আকাক্ষ্যাবোৰৰ মায়াৱী পৰশত
দৈনদ্দিন জীৱনৰ খলা-বমা পথবোৰত
খোজে পতি কঁপি উঠা
শৰীৰৰ আন্দোলিত ভাৰ
এটি নিজান সুৰে
নিঃসংগতাৰ সুযোগলৈ
সৰি পৰা পাতৰ তালে তালে
মনত খেলিমেলি কৰি
আকাশী লতাৰ দৰে মেৰিয়াই ধৰে
মোৰ দৃষ্টিত বিষাদ
সৰা পাত
ফাগুনৰ বতাহত সৰি পৰি
পৰিত্যক্ত মূল্যহীন
মোৰ মনত চলা সংঘাট
আৰু আত্মাৰ বিননিবোৰে
লুকাভাকু খেলি খেলি
আঁক বাক কৰি যায়
জৰ্জৰিত প্ৰাণটো
জীৱনৰ আসেপাশে
গতিশীলতাৰ বোৱতী ঢৌয়ে
অহৰহ খেলি থাকে
মায়াজাল ৰছি
অজান সংগীতৰ
এটি লক্ষভ্ৰস্ত ঢৌ
বৈ আহে
পচোৱাৰ অস্থিৰ চলনত
বাট হেৰুয়া
অজান উপলব্ধিবোৰৰ
আস্ফালিত প্ৰতিধ্বনিত
অনুভৱ কৰো
দুৰ্ব্বল প্ৰাণেদি বাগৰি গৈছে
এটি মৃদু কম্পন
এইদৰেই অহা
বহুতো নুবুজা ভাৱে
শ্বাস ৰূদ্ধ কৰি
অস্থিৰ কৰি তোলে মন