মনত সিঁচি দিছিল
মৌনতাৰ নিস্তব্ধতাই
এটি ঢৌৰ কঁপনি
জীৱনৰ বাটে বাটে
ঠন ধৰি উঠা
উপলব্দ্ধিৰ এই গুণগুণনিত
মনত ফুটি উঠে অস্থিৰতা
নিঃশব্দে উপঙি থাকি
ঢালি দিয়ে
মৌন অন্ধকাৰ
দৈনন্দিন সৃষ্টিৰ চেতনা
নিৰৱতাৰ দৃৱাৰ সৰকি
ভেটা ভাঙি দিক্হাৰা হৈ
বিয়পি পৰে তেজৰ সোঁতত
এই মায়াৰ জালত পৰি
টলমল কৰা মনে
ককবকাই ঢাপলি মেলে
আত্মানুসন্ধানৰ পথত
অবুজ ভাষাৰ তেজৰ স্পন্দনবোৰে
মনৰ কোণে কোণে ঢৌ তুলি
বুকুলৈ উজাই আনে
এটি সংঘাতৰ খেলিমেলি
অৱচেতন মনত পাক-ঘূৰনি খাই
অলপ অভিমান আৰু কিছু আৱেগ
সংমিলিত হয় এটি বিন্দুত