নিৰৱে পাৰ হওঁ সাগৰ

চিনাকি আলিবাটবোৰ
আজি অচিনাকি
বহুদিন পাৰ হৈ গ’ল

বুকুত আহি পৰিছে
ডাৱৰৰ মাজেদি অহা
এচেৰেঙা ৰ’দ

পুৱাতে গানগোৱা চৰাইটো
বহুদিন নিৰৱে আছিল

যোৱা কিছুদিন ধৰি টোপনি নাই
ভয় আৰু আতংকৰ ভাৱ এটা
দৌৰি ফুৰিছে মনৰ মাজত

নিজানত নিৰলে বহি
বুৰঞ্জীৰ পাত লুটিয়াই ভাবিছো
নিৰৱে পাৰ হওঁ সাগৰ

হঠাতে গানগোৱা চৰাইটোয়ে
বুকুত ধপধপাবলৈ ধৰিলে

বিজুলীৰ দৰে এটি শিহৰণ
বৈ গ’ল শৰীৰত

বেলিৰ পোহৰে তেতিয়া
মন দুৱাৰত টুকুৰিয়াই
অস্থিৰ হৈ পৰিছিল