ভাৱৰ নিজস্ব ধাৰা
দীঘলীয়া সময়বোৰ
অহা বাটে ভটিয়াই গৈছিল
দীঘলীয়া সময়বোৰ
আশাবোৰ শিপাইছিল বুকুত
ওঁঠৰ কপঁনিত
নিৰ্বাক হৈ ওলমি ৰৈছিল
দিনবোৰ আৰু ৰাতিবোৰ
নৈৰ আন্দোলিত ঢৌত
থৰথৰকৈ কঁপিছিল
পানীত উপঙি যোৱা
বিসৰ্জিত ফুলৰ পাহি
Newer Post
Older Post
Home