উচপিচ বতাহৰ দৰে
অস্থিৰতাৰ নিঃশ্বাসত
অনন্ত অপেক্ষাৰ ক্ষণবোৰে
পূৰ্ণ নিৰৱতাৰে
দগ্ধ কৰিছে সকলো
ৰৈ থকা প্ৰিয়জনৰ
বুকূত শিলাখণ্ড বহুৱাই
অবুজ ভাষাত ফুটি উঠা গানবোৰ
বতাহে বতাহে বৈ যায়
অজান অচিন কোনোবা
গধূলীৰ আন্ধাৰত
কঁপিছিল তুলসীৰ চাকিশিখা
নিগৰি আহিছিল
তেজৰঙা চকুৰ লুটক
বিষাদৰ নিয়ৰত তিতি
শতচিন্ন শৰীৰটো গৈ থাকে
নিঃসংগতাৰ জয়াল বাটটোৰে