আঁকিব খোজো
বুকুৰে নিগৰি বৈ অহা
জীৱনৰ ৰক্তাভ
লুণ্ঠিত আউসীৰ আন্ধাৰবোৰ
আৱেগভৰা অতীত
শীতল হৈ ৰয়
বুঢ়ালুইতৰ গতিৰ দৰে
থৌকি-বাথৌ মন লৈ
ভাৱনাই আচল পাতে
নামি আহিব কিজানি
সোঁতৰ চন্দে চন্দে
শব্দেৰে মুখৰিত
পাৰ হৈ যোৱা সময়বোৰ
নিথঁৰ চেঁচা হৈ পৰা হাঁহিবোৰ
সজীৱ হৈ ওফন্দি
সৰি পৰিব ন প্ৰেৰণাৰ
এজাক বৰষুণ হৈ