ভাৱৰ নিজস্ব ধাৰা
ভিজা ৰাতিৰ ছন্দে ছন্দে
চৌদিশে ভাহি থকা
স্মৃতিৰ ঢৌবোৰ
থমকি ৰয় জোনাক নিশা
হৃদয় বাৰে বাৰে ওভতে
সোঁৱৰণিৰ দুৱাৰ দলিত
উজুটি খাই
মায়াত পৰি
ভিজা ৰাতিৰ ছন্দে ছন্দে
উন্মনা আৱেগে সাৱতে
তেজত ৰৈ যোৱা হাবিয়াসবোৰ
নিজানে অবুজ মন ঢাপলি মেলে
সপোনে গুনগুনাই মতা দিশলৈ
Newer Post
Older Post
Home