মনৰ স্পন্দিত তৰংগৰ ধুমুহা বা-মাৰলি











স্মৃতিৰ তেজ ৰঙা পৃষ্ঠাবোৰে       
মাজে মাজে মনত কঁপনি তুলে

তোলপাৰ কৰে
হৃদয়ৰ ভগ্ন খণ্ডবোৰে

আকাশ নিনাদি
আজুৰি জ্বলে
উত্তাল আকাংক্ষাবোৰ

দিকহাৰা হৈ সপোনবোৰে
খেপিয়াই বিচাৰি ফুৰে
বিচূৰ্ণ ৰমক্ জমক খণ্ডবোৰ

মনৰ কোঠালীবোৰত বয়
বা-মাৰলীৰ সোঁত

বুকুৰ আশাবোৰৰ  
হুলস্থুলীয়া কল্লোলত
মন উৰি যায় 
দিগন্তলৈ হাত মেলি

দুচকুৰ পাহি
আগুৰি ধৰে
আকাশ ওফন্দি পৰা
অন্তহীন ধুমুহাৰ ডাৱৰে 

স্পন্দিত তৰংগৰ ধুমুহা বা-মাৰলিত
এনে মূহূৰ্তবোৰে
ভাৱনাত কঁপনি তুলে

মনত ভাহি উঠে
এক অজান অনুভতি
নীৰৱতা ভেদি
তেজৰ সোঁতত বয়
এন্ধাৰৰ নৃত্যৰ চলনা