নতুনকৈ জী উঠাৰ আশাৰে

তৰাং পানীৰ জীৱন
সোঁতে নচুৱাইছিল জী উঠাৰ আশা

অৰ্থহীন সপোনৰ কিৰীলিত
নীলা সুৰ এটা বতাহত ধপলীয়াই ফুৰিছিল
চোতালত বাজিছিল আত্মাৰ বিননি

অন্ধবিশ্বাসৰ প্রাচিৰ পাৰ হব খোজো
তেজত কঢ়িয়াই মাটিৰ গান

দেওঁ দি ফুৰা চঞ্চল চেতনাক শান্ত কৰি
অহংকাৰী ডাৱৰবোৰ আতৰাই
কৈশোৰৰ কোমল আকাশখনি বুকুত সাৱতি 
বিসৰ্জন দিব খুজিছো
তৰাং পানীৰ নৈ খনিত
অন্তৰত ঢপলিয়াই ফুৰা আত্মাৰ বিননিবোৰ

এটি কোমল স্পৰ্শৰ আকুলতাত
আকাশী ফুলবোৰ সৰি পৰিল
নতুনকৈ জী উঠাৰ আশাৰে