এক অচিন মায়া

ধুনীয়া জোনাক ৰাতি
সেউজীয়া বননিৰ
কঁপি থকা পোহৰৰ ৰেখা
আৰু
বতাহত কঁপি উঠা বননিত
ডাল পাতৰ মৃদু হিল্লোলত
ভাহি যোৱা তান

আপোন সুৰত বাজি  থাকে
এটি আৱেগৰ তৰঙ্গ হৈ

প্ৰকৃতিয়ে এইযে ৰচিছে গান
পাতৰ আঁৰৰ ৰাগিণীত

চিকমিক তলি নেদেখা
নিজৰাৰ দৰে
বিয়পি আছে দূৰ-দূৰণিলৈ

বৈ যোৱা
সৌন্দৰ্য্যৰ পূৰ্ণ ৰাগত
অজানিতে হৃদয় তলিত জ্বলে
এক অচিন মায়া