জীৱনৰ বাটে বাটে

জীৱনৰ বাটে বাটে
কেতিয়াবা নিঃসংগতাই একান্তমনে
মোৰ অসহায় মনৰ সুৰুঙাৰে
চাদৰৰ আচঁলত লিৰিকি-বিদাৰি গুছি যায়
মোৰ অনুভূতিৰ সাঁকোখনত কঁপনি তোলি

এই কম্পনত নিমিষতে খহি পৰে
মোৰ বুকুত গঢ়া স্মৃতিৰ বালিঘৰ

এনেকৈয়ে আহে দুখ বিচিত্ৰ বীনাৰ সুৰ হৈ
মই মাথোঁ বহি থাকোঁ বিবেকী যুদ্ধত মৰ্ম্মাহত হৈ
নিৰ্বাসিত কয়েদীৰ দৰে কোনোবা অচিন দেশত