তথাপি বুকুত ৰচিছো

জীৱনৰ ভাজে ভাজে অনেক কেঁকুৰি
এনে ভাজত বহুত ভাৱে বুকুত উক দিয়ে
তথাপি বুকুত ৰচিছো
সোনোৱালী ভৱিষ্যতৰ সপোন
যৌৱনৰ প্ৰাচুৰ্যই প্ৰতিটো পুৱাই
লৈ আনে জীৱনৰ নতুন অৰ্থ
আনে স্নিগ্ধ ফুলৰ সুবাস
কল্লোলিত সপোনৰ উত্তাল তৰংগই
লৈ যায় স্বপ্নৰ উদ্যানলৈ
সৃষ্টিৰ তেজঃদীপ্ত প্ৰবাহ বুকুত বলে
বতাহত বৈ অহা সুৰীয়া শব্দবোৰত
দিক্হাৰা হয় মনৰ গতি
পোহৰৰ স্বৰ্ণ-স্পৰ্শই উজ্জ্বল কৰে
জীৱনৰ বাট
জাগি উঠে মনৰ স্তৰে স্তৰে
চেতনাৰ বিদ্যুৎ