বুকুৰ আৰৰ কবিতা

নল-খাগৰিৰ বিস্তৃত ৰেখাত
বতাহত সৃষ্টি হোৱা পোহৰ আৰু ঢৌৰ আলোড়নে
ধুই নিয়ে নিঃস্ব হদয়ৰ তিক্ততা
অস্ত যায় বুকুত থুপ খাই থকা দুখবোৰ
পূর্ণিমাৰ  জোনাকত সতেজ প্ৰতিশ্ৰুতিবোৰ
ভৰি পৰে নিঃশব্দে হদয়ৰ গভীৰতাত
স্ফুৰিত এক সোণোৱালী স্বপ্নৰ
ৰূপালী বৰষুণে বঢ়ায় আত্মাৰ সুৰভি
বুকুৰ আৰৰ এই কবিতাই যি গীত গায়
তাত বাজি উঠে স্বচ্ছতাৰ সুৰ