সাদৰৰ আৱাহন

গোলাপৰ ধুনীয়া কলিটিয়ে
মলয়াত হালিজালি
নিজৰ জেউতিত নিজেই বিভোৰ

এজাক ৰাজহাঁহ উভতিল দিহা-দিহি
নাৱৰীয়াই বান্ধিলেহি নাও
সন্ধিয়াৰ উমান পাই

ধীৰে ধীৰে শেৱালিৰ সুৱাস
বিয়পিল বতাহত
চাকিটি জ্বলি উঠি
দিলে নিশাৰ আভাস

ডাৱৰৰ ক’লা টুকুৰাবোৰ
ধীৰে ধীৰে পৰ্ব্বত পাহাৰ এৰি
উৰি ফুৰে যেনি তেনি

এখুজি দুখুজি কৰি
আন্ধাৰৰ মাজে মাজে
সুখ দুখৰ গান
মাৰ গ’ল বতাহত

আশা নিৰাশাৰ জিলিকনি
আকাশৰ সৰু তৰাটি
প্ৰকৃতিৰ কোমল কোলাত
এটি যেন সাদৰৰ আৱাহন