পাতৰ আৰৰ কাহিনী












জোপোহা খিনিৰ সিপাৰেই থাকো মই
পাতৰ তলত তাতে সাজো মোৰ ঘৰ
বৰষুণ পৰিলে নিতিতাকৈ থাকো
ধূলি আৰু গৰমত পাতৰ  আৰ লও

পাতৰ পৰা এটি এটিকৈ সৰি পৰা 
পানীৰ টোপালেৰে পিয়াহ গুচাও ময়
বৰষুন দিলে পাতৰ আৰত
নিতিতাকৈ থাকো ময় 

জোপোহাৰ সিফালে থকা পথেৰে
অহা যোৱা কৰা বিলাকে নেদেখে মোক
চুপি চাপি বহি থাকো মনে মনে
ভয়তে কোনোবাই দেখে বুলি

চহৰৰ সীমাত এনে জোপোহা আৰু নাই
সেয়ে ভয় লাগে মাজে মাজে
এই জোপোহা কোনোবাই কাটি চিঙি গলে
কতেবা থাকিম ঘৰ বনাই ময়

এটি সৰু বাটৰ শেষত জোপোহাটো
চহৰৰ পৰা যাব লাগে কিছু বাট
নিৰৱে উশাহ লও কাষেৰে কোনোবা গলে
মাজে মাজে ভয়ত বুকু ধপধপ কৰে
  
জোপোহা খিনিতেই থাকো মই ঘৰ সাজি
ভয় লাগে মাজে মাজে ভাৱি ভাৱি
এই জোপোহা কোনোবাই কাটি চিঙি গলে
কতেবা থাকিম ঘৰ বনাই ময়