সেই আন্ধাৰ বাটত

মই থাকোঁ চাই আন্ধাৰৰ শূন্যতাত
চাই থাকোঁ সিহঁতৰ হাহাকাৰবোৰ
সিহঁতে হাঁহে বিকৃত চিঞৰ মাৰি

অশৃঙ্খল এজাক মানুহৰ দল
সিহঁতৰ কায়াই বিদ্ৰোহ কৰে
আন্ধাৰৰ আৰত গছৰ ছায়াত

খকা-খুন্দা লাগি সিহঁত ভাগৰি পৰে
নাকত লাগেহি সিহঁতৰ বিকৃত গোন্ধ

মোৰ তপত নিশ্বাসত কঁপনি উঠে
সেই অন্ধকাৰ বাটত খোজ কাঢ়ি

মই উকি মাৰি মাৰি যাওঁ
সেই আন্ধাৰ বাটত

অনুভৱ কৰো পূব আকাশত
এটা চাঞ্চল্যৰ মৃদু স্পন্দন
দেখো পোহৰে চুমিচে নীল আকাশ

সিহঁতৰ আৰ্ত্তনাদবোৰ শেষ হয়
ৰাতিৰ শেষত পোহৰৰ আৰত