তই কিয় ভাবিছ

আকাশত উৰি উৰি
তই কিয় ভাবিছ
নীল আকাশখন তোৰেই বুলি

তইতো নাজান এই বিশালতাৰ সীমা কত
উৰি উৰি ভাবিছ  নেকি
জীৱনভৰ উৰিয়ে থাকিবি বুলি

তই জানো দেখা নাই
ডাৱৰৰ আৰে আৰে
উৰি থকা চিলনীৰ জাক

তোক দেখি যেতিয়া
চিলনীয়ে খেদা মাৰি আহিব
চিঞৰি গগন ফালিলেও একো লাভ নাই

আকাশত উৰি উৰি
তই কিয় ভাবিছ
আকাশত আৰু কোনো নাই বুলি