মোক উন্মনা কৰি
এজাক উৰুঙা বতাহে
ঢৌৰ খলক লগাই
তোলপাৰ কৰিছিল
সমাগত দিনবোৰৰ কথা ভাবি
সৃষ্টি হৈছি্ল হৃদয়ত
অন্তহীন ঢৌ
মনৰ ভিতৰত বৈ যোৱা
অশান্ত বতাহ ছাটিয়ে
বৰ্ষাৰ সংকেত লৈ
ধুমুহাৰ এটি স্বপ্ন জাল ৰচি
কল্পনাৰ মজিয়াত উন্মত্ত হৈ
আৱেগত খলকনি তুলিছিল
অন্ধ কুঁৱলীৰ ছায়াঁত আবদ্ধ হৈ থকা
মনৰ অতল তলিৰ অনুভৱবোৰে
তধা লাগি চাই অনিশ্চয়তাৰে
তোলপাৰ লগাই
উপচি বোৱাই নিছিল
বিস্ময়েৰে ভৰা আৱেগক