অস্ত বেলিয়ে সীমা পাৰ হৈ
পাহাৰ বগাই নামি অহা
আকাশক ৰঙাকৈ আঁকিলে্
এন্ধাৰ সাবটি
নিশাৰ সপোন যাচি
মাগিলে বিদায়
পাহাৰ তলিত
ভৈয়ামৰে সীমাত
সেমেকা গধুলি
সোঁৱৰণিয়ে ৰিঙিয়াই
নাজানিলো আকাশে কিয়
উলাহেৰে ডাৱৰক সাবটিলে
ৰিণিকি ৰিণিকি
দূৰণিত শুনো
মৌন নিশাৰ
পখীয়ে গীত গায়