শিলৰ ফাকে ফাকে
অভিমানবোৰ ৰৈ ৰৈ
বুকু ঠেকেছি আছে
নৃ্ত্যৰ তালে তালে
পাহাৰ ভেদি অহা
বাৰিষাৰ সোঁতত
অভিমানবোৰ স্মৃতি হৈ ৰ’ল
সুদুৰত ৰৈ ৰৈ বাজিছে
এটি উন্মনা সুৰ
জোনাকী সন্ধিয়া
বাঁহীৰ বিৰহী সুৰটো বুকুত বাজে
অচিনাকী অনামী সুৰ
ৰৈ ৰৈ বাজি থাকে
মৌনতাৰ পৰশত
নুবুজা বেদনাত
নিৰিবিলি নৈৰ পাৰে পাৰে ।।