ভাৱৰ নিজস্ব ধাৰা
এজাক বতাহ
এচাটি
মৃদু
মলয়াৰ
আশাত
অনুভূতিৰ
দুৱাৰ
খুলি
বহি
আছো
এচুকত
দুপৰৰ
এই
নিজান
প্রহৰত
ৰ
'
দৰ
সতে
হাত
ধৰি
কৰ
পৰা
জানো
উৰি
আহিল
এজাক
বতাহ
নাচি
উঠে
গছৰ
ডাল
পাত
মৌনতাৰ
স্তব্দতা
ভাঙি
এটি
অনুভূতিয়ে
বুকুত
খূন্দিয়াই
কঁপি
উঠে
মন
Newer Post
Older Post
Home