টোপা টোপে সৰি পৰা
নিয়ৰ কণাবোৰ জিলিকি উঠিছল
মিঠা ৰ'দৰ পৰশ পাই
নিৰ্জন পূৱাবেলা
দিহিং পাৰৰ নিৰ্জন বননি
জাগি উঠিছিল পক্ষীৰ কলকলনিত
কঁহুৱাৰ হেন্দোলনিয়ে জনাইছিল
উখল মাখল বুকুক
ফাগুন অহাৰ কথা
দেহ মন কঁপাঁই
এটি সপোন জাগিছিল মনত
শিমলুৰ ৰঙা ৰং হৈ
পূৱাৰ মিঠা কোলাহলৰ মাজেৰে
এটি উচৱৰ ৰঙ
উবুৰিখাই পৰিছিল চাৰিওদিশে
চেঁচা বতাহ জাকে
হিয়াত নিৰৱে সিঁচিছিল
এমুঠি ৰঙীন ফাকু
মনৰ কোণে কোণে ঢৌ তুলি
উতলা ফাগুণ আহি
কাষতে ৰ'ল কঁহুৱাৰ আৰ লৈ
অজানিতে এই নিজম পৰত
অশান্ত মন ভাহি গ'ল
এটি গীতৰ সুৰ হৈ