পৃথিবীৰ বুকুলৈ ধাৰাষাৰে নামি অহা
বৰষুণজাকত উপচি পৰে পথাৰবোৰ
নাচি উঠে মন
উৰা মাৰে গাঁওলৈ
চিনাকি পথাৰৰ মাটিৰ গোন্ধই
মনটোত জগাই তোলে প্রশান্তি
সন্ধীয়াৰ জোনাকী পৰু্ৱাৰ
মায়াবি পৰিবেশত
ভাহি আহে অতীতৰ স্মৃতি
খাল বিলৰ ভেকুলিৰ মাতত
মনত পৰে শৈশৱ
সেমেকা পোহৰে সোঁৱৰাই দিয়ে
জোনাক আৰু ডাৱৰৰ লুকাভাকু খেলা
স্বপ্নৰ জাল ৰচি বোৱাই দিয়ে
সেউজী সোণালী ৰং
গছ পাতে গঢ়ি তুলে
নতুন আশাৰ সপোন
সুৰীয়া কুলিৰ মাতে বননি কঁপাই
সিঁচি দিয়ে মনত মিলন আশা
ৰ’ লাগি ৰৈ থাকোঁ থৰ হৈ
উখল মাথল হৃদয়ত
কিয় জানো বাজে
অব্যক্ত সুৰৰ সুঁহুৰি