ঢোলৰ মাতে আকাশে বতাহে
শব্দৰ নিৰৱতা ভাঙি
কঁপাই তুলে হৃদয়
সন্ধিয়াবোৰৰ নিসংগতা মচি
অভিমান অনুভূতিবোৰ উজাই আহি
বুৰাই পেলাই শূণ্যতা
বুকুৰ নিৰ্জনতা ভাঙি
অনুভুতিবোৰে আলফুলে
আবৰি ৰাখে প্ৰতি পল
উটি যায় মন
পাতৰ আঁৰে আঁৰে
আউলি-বাউলি হৈ
ধুমুহাৰ গতিত বনপাত সৰুৱাই
সানি দিয়ে মনত
উৎসৱৰ আনন্দ
নতুন প্ৰেৰণাৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰে
পুলকিত মনলৈ কঢ়িয়াই
বসন্তৰ বতৰা