সন্ধ্যা যেতিয়া নামে

সন্ধ্যা যেতিয়া নামে
জোনাকৰ মৃদু সুবাসত
অতীতলৈ মনত পৰে
তুমিটো নাজানা
মোৰ অকথিত বহু ভাৱৰ কথা
বতাহত ভাহি অহা
মাটিৰ সুবাসত
মন উৰি গুছি যায়
পথাৰৰ সজীৱ স্পন্দন বিছাৰি
পূৱতী নিশাৰ শেৱালীৰ সুৰভি
বতাহত আহি মোক আমনি কৰে
তেতিয়া বৰকৈ
তোমালৈ মনত পৰে
তোমাক আকোৱালি লবলৈ
মনে বিছাৰে
তোমাৰ মৰমৰ পৰশ
এতিয়াওঁ হৃদয়ত নাচে
 নজনাকৈয়ে আজিও 
অন্তৰাত্মাত বিয়পি পৰে
সন্ধ্যা যেতিয়া নামে
তোমালৈ বৰকৈ মনত পৰে