ভাৱৰ নিজস্ব ধাৰা
কঁপি উঠে মন
প্রটিতো বাৰিষাত
কঁপি উঠে মন
প্রচন্দ ধুমুহাই মোক আমনি কৰে
ডাৱৰৰ ঢেৰেকনিত
কপে হিঁয়া ক্ষণে ক্ষণে
বিজুলিৰ তিৰবিৰনিত
বুকুত উঠে ঢপ ঢপনি
জীয়াই থকাৰ তীব্র হেঁপাহ
হেৰাই যাব খোজে মাজে মাজে
Newer Post
Older Post
Home