অচিন ভাৱ

ওপঙি ফুৰিছে মন

দিহিঙে-দিপাঙে

দুখবোৰে হেঁচা মাৰি ধৰে

গুছি গল বসন্ত

হেৰুৱা দিনবোৰৰ সতে

অচিন ভাৱ এটাই 

মোক আবৰি ধৰে

মনত জগাই তুলে

অতীতৰ সোঁৱৰণী

থিৰ হৈ ৰওঁ

উক দিয়ে হৃদয়ত

নিঃশব্দে বিৱপি পৰে

নিশ্বাহৰ সতে