মই অচিন যাত্ৰী

শূন্যতাৰে ভৰা 

নিস্তব্দ পৰিবেশ

ওপঙি ফুৰিছে মন

দুচকুত তন্ময়ৰ ছাৱঁনি

ধিমিত ধামাক পোহৰত

ফুটি উঠে মোৰ দৃষ্টি

নিৰুপায় মই

ধৈৰ্য্যৰ বান্ধ এক্ষন্তেক

কপি উঠিছিল বুকু

বিচিত্ৰ  কালৰাত্রিৰ

মই অচিন যাত্ৰী

অচিন পথৰ