অনাহকতেই
বহুপৰ এনেয়ে গ'ল
তপত বালিত ৰৈ
অৱহেলিত হিয়াৰ স্বাভিমান
মনৰ পৰা বিসজ্জৰ্ন দিয়াৰ
ভাৱনাৰ গঢ়ন-ভাঙন
শূন্যতাৰ তৃষ্ণাৰে আকুল মোৰ মন
যাৰ ঢৌৱে
উদঙীয়া ডাৱৰৰ দৰে
সোঁৱৰণিৰ পদুলি মুখত
আৱৰী ধৰিলেহি
অস্থিৰ মনত
স্মৃতিৰ জোনাকীবোৰে
অন্তহীনভাৱে উৰি ফুৰি
আমনি কৰিলেহি