মোৰ হিয়াৰ অৰ্থ

হিয়াৰ সৰোবৰ কিমান গভীৰ
জোখিছেনে কোনোবাই কেতিয়াবা
হয়তো নাই তাৰ সীমা
ইপিনে-সিপিনে চাওঁ
নেপাওঁ অকণো দেখা

এখুজি দুখুজি কৰি
অন্তহীন এই পথাৰত
স্মৃতিৰ জোনাকীবোৰ
গুঞ্জনহীন সৌন্দৰ্য্যত
উৰি ফুৰে জ্বলি জ্বলি

নাচোনৰ ছেৱে ছেৱে
বতাহৰ সঙ্গীতৰ প্ৰতি লহৰত
বাজি উঠে
মোৰ হিয়াৰ অৰ্থ
এটি ঢৌৰ কঁপনি তুলি
বৈ যায় বতাহত
মোক লৈ যায়
অজান দিশত