নদীত যদিহে ঢৌ নোঠে
আকাশে ভয় কৰে
আন্ধাৰৰ নিৰৱতাই
কাঢ়ি নিব পোহৰ
শেষ হব গান
নেথাকিব পলাশ শিমলূৰ ৰং
মন উৰুঙা কৰা
ফাগুন আকৌ নাহে
ভাবি মন মৰহি যায়
যদি জীৱনৰ গান শেষ হয়
হাঁহিৰ বন্যা মাৰ যাব
সূৰুয হেৰাই গ’লে
মই নীৰবে ভাবি থাকোঁ
একো অৰ্থ নাপাওঁ
ক্ষনে ক্ষনে গুম গুমায়