বুকৰ পথত আঁজুৰি আঁজুৰি
একাকাৰ হৈ পৰিছে
আৱেগৰ দুৰন্ত বাসনা
বতাহৰ সোঁতত কঁপিছে
লহৰিত সুৰ কণ্ঠ
পাহাৰ ভৈয়াম বগাই
বৈ অহা এটা জুৰি
বাগৰে বুকুত সাৱটি লৈ
বননিত বৈ যোৱা সুৰ শব্দ
নিৰ্জনতাৰ চুকে কোণে
সন্ধিয়াৰ ওৰণিৰ আৰে আৰে
হিয়াত অহা-যোৱা কৰে
সযতনে সাৱতি ৰখা ছন্দ বিহীন
এৰি অহা বাটৰ ধূসৰ স্মৃতি
ঝিলিৰ গভীৰ মাতত
মোৰ শিৰাই শিৰাই
ঝংকাৰিত হৈছিল হাহাকাৰ
জুৰিটিৰ কলকলনিৰ শব্দ
অনুৰণনিত হৈছিল
বননীৰ মাজে মাজে
সন্ধিয়াৰ ফাগুনৰ বতাহত
ডাল পাতবোৰ কঁপিছিল ঘনে ঘনে
পাতৰ জিৰজিৰ শব্দৰ সমলয়
হৈ পৰিছিল
মোৰ বুকুত ঢিমিকি জ্বলা
পোহৰৰ গান