কাণে কাণে কোনে আহি কলে
ক্ষণিকৰ কাৰনে বিচাৰিছিলো
পাহাৰ ভৈয়ামৰ সেউজীয়া পৃথিৱী
আৰু নৈ পাৰৰ বলিয়া বসন্ত
লুইতক ভেটা দি হাঁহি হাঁহি
দিশহাৰা হৈ উন্মুক্ত আকাশত
ঢালি ল’লোহেতেন বুকুত
জীৱনৰ হেৰুৱা ৰং
হৃদয়ত ঢৌ তুলা
কোমল কঁহুৱাৰ চেনেহ আঁকোৱালি
গ’লোহেতেন অবাটে
নুবুজা মায়াৰ পৰশ বিছাৰি