সন্ধিয়াৰ ওৰণিৰ আৰে আৰে
আকাশৰ চুকে কোণে
একাকাৰ হৈ পৰিছে ধুমুহাৰ ছাঁয়া
দূৰণীৰ কলা মেঘে দিগন্তত খেলা কৰে
বিজুলীক লগৰীয়া কৰি
উৎফুল্লিত উচ্ছ্বাসত প্ৰতিধ্বনিত শব্দবোৰ
বতাহত ভাহি যায় চৌদিশে
মেঘৰ গুণগণনিত বাৰিষাৰ ধল নামে
কাণত বাজে উন্মুক্ত বতাহৰ তীব্র সুহুৰি
বুকুভেদি যায় এটি শিহৰণ
এমুঠী জিয়া আবেগ দুস্বপ্নৰ ৰূপ লৈ
অন্তৰত উপচি পৰে ছাঁয়াৰ দৰে
চিঞৰি উঠিছিলো অজানিতে
কষ্টৰে নিশ্বাস এৰি
নিঃশব্দে অপেক্ষা কৰো
এটি দীঘলীয়া উজাগৰি ৰাতিৰ