শুকুলা ডাৱৰৰ আৰে আৰে
লুকা ভাকু খেলি খেলি
উৰি যায় মোৰ অবুজ মন
সপোন সপোন লগা
একেবাৰে নুবুজা
মনৰ এই ভাৱ
দুৰণিৰ সীমা চেৰাই
বুকুভৰি আছে
নীল আকাশৰ ৰং
উৰুঙা ভাৱ এটিয়ে
কিয় জানো লগ ললে
বুকুত জ্বলিছে জুই
সোঁৱৰণীৰ কুৱলীভেদি
এচেৰেঙা ৰঙা ৰ’দে আহি
আমনি কৰে সুৰুঙাৰে
পলে পলে বিয়পি পৰা
বুকুত জ্বলা জুই
ভাহি যায় শুকুলা ডাৱৰ হৈ