অনিচ্চিত পৰিবেশ

সময় আগুৱাব নোখোজে
আবদ্ধ হৈ ৰলো
অজান আশংকাত
বুকুখন কপি উঠিছিল
অসহজ নিস্তব্দ 
অনিচ্চিত পৰিবেশ
ওপঙি ফুৰিছে মন 
দুচকুয়ে মাথো  সঁহাৰি বিছাৰে
বুকু শূন্যতাৰে ভৰা 
সন্ধানত তন্ময়ৰ ছাৱঁনি
উপায় বিহীন মই
নিঃশব্দে জ্বলি উঠা
ধিমিত ধামাক পোহৰত,
দুখবোৰে সুৰহৈ বাঁহীত ফুটি উঠে
সুস্পষ্ট নহয় মোৰ দৃষ্টি
পূৰণি কোঠাবোৰৰ গোন্ধত
বিদ্যুংগতিত বুকুয়েদি পাৰ হৈ গ’ল
এক অশৰীৰি আত্মা
ধৈৰ্য্যৰ হিচাব নিকাচ কৰিছে কোনোবাই
শংকিত মই নিৰুপায়
এটি ভাৱ মনত জাগি উঠিল
অকৃতিম অনুভূতিৰ স্বাদ
ধৈৰ্য্যৰ বান্ধ ভাগি গ’ল
এক্ষন্তেক নৰৈ পলাই ল’ৰ মাৰিলো
নিৰূপায় হৈ